کنگاور

کنگاور یکی از شهرهای قدیمی ایران است که در میانه مسیر همدان به کرمانشاه قرار داشته و به جهت وجود معبد آناهیتا در آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است.

ایزودور خاراکسی در قرن اول میلادی ضمن توصیف این بنا، از این شهر با نام گونگویار یاد کرده است. بعد از تسخیر ایران، اعراب آنرا قصر الصوص نامیدند. جغرافی شناسان ایرانی و عرب در سالهای بعد از این شهر با نام کَنکَور یاد کرده اند. با توجه به توصیفات که محمد طوسی در قرن ششم از این مکان به عمل آورده است، معبد آناهیتا تا آن زمان سالم بوده و پس از آن در اثر زلزله سهمگینی ویران میگردد.

ابعاد این بنا ۲۱۰ در ۲۲۰ متر و ضخامت دیوار صفه ۱۸.۵ متر میباشد که از سنگهای لاشه به همراه ملات گچ ساخته شده و نمای بیرونی آنها بوسیله سنگهای تراشیده شده به صورت خشکه چین پوشش داده شده است. بلندترین قسمت این صفه در حدود ۳۰ متر از زمینهای اطراف ارتفاع دارد. در قسمت جنوبی این بنا ۲ رشته پله با فاصله ۱۵۴ متر از هم قرار دارد که پله های تخت جمشید را تداعی میکند. بر روی لبه دیوارها بجز میان این دو رشته پله، ردیفی از ستونهای کوتاه و قطور به ارتفاع ۳۵۴ سانتیمتر (شامل پایه، بدنه و سرستون) و قطر ۱۴۴ سانتی متر به فاصله محور تا محور ۴۵۷ سانتی متر از هم قرار داشته که بجز ۸ عدد از آنها که در ضلع شمال غربی بنا به حالت اولیه استوار مانده اند، مابقی آنها بر اثر زلزله به همراه دیوار تخریب گشته و در اطراف بنا بر زمین ریخته اند.

پلکان جنوب غربی معبد آناهیتا - کنگاور